Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.
Ik kijk als verlamd naar de vrouw van mijn dromen
van een man die zijn vriendin in de armen van een vreemde gozer ziet
Ik neem een slok bier en verzamel al mijn moed. Nonchalant wandel ik door de halflege kroeg je kant op. Je staat met A., je beste vriendin, te praten. Die zit op een barkruk.
Als ik mijn hand op je schouder leg en je gedag zeg, reageer je lauw, alsof je me al verwachtte.
A. kijkt me aan, met de meesmuilende blik van iemand die volledig op de hoogte is van al mijn intiemste daden.
Je vraagt;''Hoe is het nou?''
''Z'n gangetje...." Duizenden antwoorden had ik op die vraag willen geven.
Je kijkt me niet aan. Al het vertrouwde is weg en voelt opeens ongemakkelijk.
Je vraagt of ik ook vakantie heb. Ik zeg dat ik nog twee weken moet werken. Je vertelt dat je zus komt logeren en dat mijn zoontje van de week nog met je meegeweest is naar het strand.
A.kijkt toe als een gier.
Dan val ik stil.
We zijn niet alleen.
Even kijk je me aan en je knippert snel met je ogen, zo typisch jou. Ik zeg;
''Nou,....ik ga maar weer eens Hoi!'' Voor het een beetje pijnlijk wordt En ik loop gefrustreerd naar buiten.
Eenmaal buiten doe ik een paar stappen en gooi woedend mijn bier op straat.
Zo mag dit toch niet eindigen!
Vertwijfelt draai ik me na een paar stappen weer om,en loop terug naar binnen....
De laatste dertig seconden
Met een lege blik en zonder plan stap ik terug door de deuropening. Ik zie je in eerste instantie niet meer aan de bar staan.
Fuck,ik weet niet eens wat ik tegen je zal gaan zeggen! Zal wel iets sufs worden in de trand van;
''Jenny ik kan je niet uit m'n gedachten krijgen, kunnen we alsjeblieft nog een keer praten?''
Alsof je daar in zou trappen!
When the shit comes down,you better be ready.
Maar zover kwam het niet.
Mijn blik draait naar links en zie ik hem in een nis naast de ingang staan.Een blonde en enigzins stuurs kijkende gozer.
Een beetje wijdbeens onderuit gezakt tegen de muur geleund. Blond.Licht shirt
Was hij jong en/of leuk? Dat herinner ik me niet,want ik wilde niet letten op HEM.Dat zal nog moeten blijken, waneer ik hem ooit tegenkom.
Dan stop alles.Ik voel het bloed uit m'n hoofd zakken.
Tussen zijn benen in leun jij ontspannen tegen zijn lichaam aan en kust hem met je handen op zijn wangen. Geruststellend en teder op zijn mond,alsof je tegen hem zegt:
''Niet boos zijn ,lieffie,er is echt heus niets meer tussen mij en Fred...ik ben nu helemaal gek op JOU,dat weet je toch!
Zijn hand op jou kont?
WIE IS DIE GOZER IN HEMELSNAAM?
Je hebt een ander,nu al...? O nee n,eeee maak me dood! Nu gelijk, alstublieft!
Hij lijkt niet te vermurwen door je kussen. En hij kijkt geirriteerd omhoog.
Je besluit er nog een schepje bovenop te doen.
Je geeft hem een tongzoen. O,NEENEEDITKANNIETWAARZIJN. WIEISDIEGOZERWAARKOMTDIELULGODVERDOMMENOUOPEENSVANDAAN?
JENNYSCHATJEHOEKUNJEMEDITNOUAANDOEN?
Op dat moment scheurt de laatste verse hechting uit mijn hart,en voel ik me alsof ik het vrijkomende bloed uit ga kotsen. Via mijn ogen.
Mijn lip trilt en verlamd wellen de tranen alweer op in mijn ogen..Stomme jankebek!
Kon IK godverdomme maar EEN keer die gehate onverschilligheid van je lene. En net zo koel blijven als jij! Mijn gezicht in de plooi houden en gewoon weglopen en denken: ''Nou,STERF, lekker dan!''
Of een keer gelijk de goede beslissingen nemen en niet later nog eens denken: ''O,misschien had ik toch beter...''
Maar ik ben al zo lang van streek dat ik het nu helemaal niet meer snap.
Ik kijk als verlamd naar de vrouw van mijn dromen, die innig kust in de armen van een wildvreemde kerel.
Nog geen paar weken nadat je bij me wegging.
Jij die me vertelde dat ze nooit zomaar met een vent meeging, zoals anderen dat wel eens deden.
Die zei dat ze toch wel een speciaal gevoel moest hebben om met iemand het bed te delen. Die weinig sjans in de kroeg had, omdat ze uitstraalde dat ze daar toch geen zin in had.
Die nu net haar relatie met mij verbroken had.
Die me een paar weken geleden nog toefluisterde dat ze helemaal gek op MIJ was!
Die geen tijd had voor een vriendje vanwege haar drukke leven.
Die voor dat ze mij ontmoette al vier jaar single was en het wel lekker vond dat ze geen vent in huis had.
Die vrouw staat hier dan opeens te zoenen met een uit het niets verschenen nieuwe liefde?Hoe kan dat zo snel?
Of heb je hem ontmoet toen je nog bij mij was? Ben je verliefd op hem geworden en heb mij toen gauw gedumpt? Ingeruild voor een beter model? Zou je me zoiets echt aandoen?
Of wilde je toch maar eens een one-night stand proberen met een lekkere vreemde vent? Kan me dat niet voorstellen.
Is het een ex-vriendje van je? Ik zou niet weten wie. Heb voor hem wel genoeg tijd? En bemin je hem net zo vurig?
Je aanblik
Zoveel vragen spoken door mijn hoofd in die paar seconden.
Je mag doen wat je wil Jenny. Je bent een mooie vrije vrouw en ik ben je vriendje niet meer en je bent me geen enkele verantwoording schuldig.
Maar dit had ik echt NOOIT van je verwacht. Victim of bad timing?Dacht het wel,want dit was het ergste wat ik me in mijn nachtmerries kon voorstellen.
De aanblik van de verliefde lach in je ogen, als de kus stopt. En je handen die je van zijn gezicht af naar die van hem laat glijden staan in mij netvlies gebrand. En zullen me nog tijden lang achtervolgen.
Had je ooit ook zo naar mij gekeken?
Je hebt mij nooit zo in het openbaar gekust...
Dus ik ga voor de tweede keer kapot.
Jullie verwachten me niet meer terug. Die gozer ziet me pas als ik mijn hand op je schouder leg en jij je verbaasd half omdraait om mij daar opeens weer te zien staan. Ik kan de blik in je ogen niet beschrijven. Hier had ook jij niet op gerekend.
Ik voel opeens een vijandige sfeer alsof iedereen door mij betrapt is. Alsof ik hun gemeenschappelijke geheim opeens onthul.
De gozer komt omhoog en Anita kijkt me nijdig aan. Je ontwijkt mijn blik en kijkt naar de vloer als ik,nog steeds met mijn hand op je schouder, me naar je toebuig en boven de snoeiharde Blues uit in je oor praat en je toesnauw:
''Ik begrijp nu wel waarom je zo'n haast had om het met me uit te maken!''
Waar slaat dat op? Kon ik niets beters bedenken?
Je kijkt me aan. Ik begrijp je gezichtsuitdrukking niet. Nooit gedaan... Dan schieten de tranen weer in mijn reet.
Om te voorkomen dat ik mezelf nog verder belachelijk ga maken en hier in de kroeg een scene ga trappen, door je in het openbaar voor hoer uit te maken, of huilend op mijn knieen te vallen en je te smeken om bij me terug te komen,laat ik je los.
Ik loop ik langzaam achteruit naar buiten.
Je hebt je ondertussen losgemaakt van gozer en stapt achteruit naar het midden van de vloer, vlak voor de bar.
Dan kijk je me aan en zegt;
''Dat heeft er niets mee te maken,Fred! Je bent gewoon niet leuk genoeg.''
''Yeah,right!'', reageer ik lekker scherp. Terwijl ik achteruitstrompel. Ik stop nog even en kijk smekend je nog een keer diep in je prachtige groene ogen. Op zoek naar een spoortje genegenheid.Maar ik zie alleen maar minachting voor mij, voor wie ik ben en voor alles waarvan ik dacht dat we samen leken te hebben.
Ex-vriendjes
''Dat heeft er helemaal niks mee te maken! Ik vind je Je Je bent gewoon niet leuk genoeg,Fred!"" voeg je nogmaals met je handpalmen ontkennend gespreid op borsthoogte .
Het gebaar van de leugenaars. Als ik nu nog iets terugzeg gaat het echt lelijk worden.
Gozer kijkt me boos aan.
Die gast weet ALLES van me ,ALLES....Jezus!
Als je aan hem op dezelfde manier je Verkeerde Mannen beschreven hebt als aan mij, dan sta ik er gekleurd op.
En ik weet hoe graag je dat doet. Ik weet ondertussen hoe je ex-vriendjes aten, scheten en neukten. Altijd aan het vergelijken.
Alsof het mij interesseerde! Eerder pijnlijk en genant om op je eerste dinneetje samen de hele avond alleen maar over de Foute Mannen in je leven te gaan zitten praten. Ik zei het toen al;''Nou Jenny, misschien ben jij gewoon een Foute Vrouw. Haha."
De gedachte dat je nu met een vreemde in je waterbed ligt en mij samen achter mijn rug om uitlacht maakt me misselijk.
Ik voel me vernederd en verraden door je.
Zo respectloos behandel jij mensen toch niet? Of schilder je me nu af als een ''sukkel die nu maar eens op moet houden met zeiken!''
Heb ik me zo in je vergist?
Heb je zo'n verbitterd hart ,dat dat helpt? Ik heb je verteld waarom ik bij Natasja weggegaan ben, maar ik heb nooit zo over haar gepraat als jij dat bijvoorbeeld deed over Jos of Twan, ook al zou ze dat nooit te weten zijn gekomen.
Rustig praten is nu dus geen optie meer.
Het is vechten of vluchten.
Ik ben even met stomheid geslagen, maar weet wel dat ik in de minderheid ben en dat er nu eigenlijk wel van me verwacht wordt om ''op te kazen'',en dit prille geluk niet verder te verstoren.
Mijn keuzes zijn op..Ik ben op alle fronten verslagen. Vechten helpt niet meer.
Ik maak nog een wegwerp-gebaar met mijn hand in je richting,alsof ik daarmee wil zeggen:
''Laat maar zitten. Ik WIL het niet weten,zoek het maar lekker uit!''
Ik bijt op mijn lippen tegen de pijn.
Dan draai ik me om en vlucht ik het feestgedruis in om mijn tranen niet te laten zien. Niet aan hem en zeker niet aan haar.
Game over
You lose!
Exit F.,
Take a bow!
Als verdoofd loop ik door de menigte naar mijn auto. Voordat ik binnen ben lopen de tranen alweer uit mijn kop.
Ik ga zitten en jank als een kind. Na een tijdje start ik de motor en rij langzaam langs het strand naar huis.
Ter hoogte van het vakantiepark schreeuw ik het uit van verdriet,woede en frustratie.
Eenmaal thuis, zit ik de hele nacht en de volgende te roken en tv te kijken, omdat de slaap niet kom. Alleen de pijn. En de vragen waar ik nooit een antwoord op zal krijgen.
Als ik maar wist! Als ik het geweten had....wist ik het maar.
Geen weg terug
Ik besluit met mijn stomme impulsieve kop om maar weer eens een zielig sms'je te sturen.Terwijl ik eigenlijk wel weet dat je hem gelijk wist,en er anders ZEKER niet op zal reageren. Het is half drie s'nachts.
De zondag hoor ik niets en computer ik veel. Dan besluit ik een klote sms je te versturen.
Het moest nu echt VOOR EENS EN ALTIJD AFGELOPEN zijn. Eerst gaan we de valse hoop te lijf !Ik tik in:
''IK WOU DAT IK JE NOOIT ONTMOET HAD! Leugens en valse hoop!En wat heb ik JOU ooit misdaan behalve verliefd op je worden?Je bent ZO nodeloos wreed! Lach me maar uit. Maar EEN traan van jou en ik had me minder genaaid gevoeld! De tering voor jou, mooie Jenny, harteloze hoer!En je neukie loopt toch weer weg.''
Voel Godverdomme de pijn die IK voel!
Er is geen weg terug.
Overmand door woede en wraakzucht tiep ik het briefhoofd van een e-mail aan jouw adres.
Als je je mailbox opent, lees je direkt de kop van mijn email.
How low can you go? Doe IK dit?Weer dat laffe natrappen?Verdien ik beter?
''IK HAAT JE! LEUGENACHTIGE HOER! WEES MAAR TROTS OP JEZELF ALS JE IN DE SPIEGEL KIJKT!''
Je hebt me nu tot het uiterste gedreven en ik heb mijn eigen grenzen VER overschreden.
Alleen omdat ik nog even een blijk van jou wilde hebben,dat het allemaal de moeite waard geweest was en dat je het jammer vond dat het zo moest eindigen.
Als ik die ene traan die zaterdag in Juni gezien had, Jenny, dan was mijn verlies bitterzoet geweest!
Ik had waarschijnlijk nog een paar keer contact gezocht, maar zou al snel doorhebben dat ik teveel was. Zo zou het eindigen.Met nog een paar mooie herinneringen. Nu proef ik de zure smaak van jouw onverschilligheid de hele dag door in mijn mond.Maar jij moest zonodig laten zien wat voor harde tante jij wel bent. Geen vent zal jou zien janken!
Ik ben een softie in zaken van liefde. Mijn gevoel is altijd al te groot voor mijn lijf geweest.
Dat is geen excuus. Ik heb het zelf bij je verziekt door mijn gedrag. Ik ben een slappe zak en ik heb alles verkloot.
Jij bent een bitch en je loopt lachend in het zonnetje de zomer in. Met je nieuwe liefde. Met alles wat je hartje begeert.
Ik ben mijn Liefje kwijt,
mijn huis en mijn auto.
Mijn kinderen kijken vreemd naar me
Op mijn werk ben ik op non-actief gesteld
Ik praat met dokters en hulpverleners
Die me volstoppen met medicijnen
Niemand kan me helpen
Ik zuip en blow tegen de angst en pijn
Mijn huis een bende
Mijn leven nog meer
Huilend buig ik voor je,
Gebroken.
Fred
